باران که میبارد همه پرنده ها به دنبال سر پناهند اماعقاب برای اجتناب از خیس شدن

 بالاتراز ابرها پرواز میکند این دیدگاه است که تفاوت را خلق میکند....

1.بغض هایت را برای خودت نگه دار گاهی وقتها سبک نشوی ،سنگین تری...

2.فکر به بن بست را باید از بن،بست...

3.من از بیگانگان هرگز ننالم/که با من هرچه کرد آن آشنا کرد...

4.آدمها نمی فهمندت ،ترجمه ات می کنند آن هم به زبان خودشان...

5.اجازه خدا میشه ورقمو بدم؟

میدونم وقت امتحان تموم نشده ولی،خسته شدم...

6.روزهای برفیطولانی ترند برای کودکی که از سوراخ کفشش به زمستان می نگرد...

7.زندگی به من آموخت که هیچ چیز از هیچ کس بعید نیست...

8.خداوند می بیند و می پوشاند،مردم نمی بینند و فریاد می زنند...

9.زندگی به من آموخت که هیچ چیز از هیچ کس بعید نیست...

10.می گویی دوست دارم زیر باران قدم بزنم،اما وقتی باران می بارد چتر به دست می گیری؛می گویی آفتاب را دوست دارم ،اما زیر نور خورشید به دنبال سایه می گردی؛می گویی باد را دوست دارم،اما وقتی باد می وزد پنجره را می بندی؛حال دریاب وحشت مرا هنگامی که می گویی دوستت دارم...

1.خستم از لبخند اجباری/خسته ام از حرفای تکراری

خسته از خواب فراموشی /گم شدن با وهم بیداری

این همه عشقای کوتاهو /این تحمل های طولانی

سرگذشت بی سر انجام/گم شدن تو فصل طوفانی

حقیقت پیش رومون بود /ولی باور نمی کردیم

همینه روز روشن هم/ پی خورشید می گردیم

نشستیم رو به روی هم /تو چشمامون نگاهی نیست

نه با دیدن نه با گفتن/به نبض لحظه راهی نیست...

2.به شانه های سست باد منم که تکیه داده ام /به این دو چشم بی گناه عذاب گریه داده ام

منم که از کوه خودم همیشه کاه ساختم/برگ برنده داشتم ولی همیشه باختم

من از تمام آسمان به یک ستاره دلخوشم/تویی که طول می کشی منم که وقت می کشم

نگاه کن صداقتم اسیر صد فریب شد/دل من از هر چه که بود همیشه بی نصیب شد

صبح ندیده عمرمان زود غروب می شود/تو خوب زندگی کن و ببین چه خوب می شود

کسی برای عاشقی حکم قفس نمی دهد/گنه نکرده آدمی تقاص پس نمی دهد...

 روزي سقراط حکيم مردي را ديد که خيلي ناراحت و متآثر است. علت ناراحتي اش را پرسيد.

پاسخ داد: “در راه که مي آمدم يکي از آشنايان را ديدم.سلام کردم. جواب نداد و با بي اعتنايي و خود خواهي گذشت و رفت و من از اين طرز رفتار او خيلي رنجيدم.”
سقراط گفت: چرا رنجيدي؟
مرد با تعجب گفت: “خوب معلوم است که چنين رفتاري ناراحت کننده است.”
سقراط پرسيد: اگر درراه کسي را مي ديدي که به زمين افتاده و از درد و بيماري به خود مي پيچد آيا از دست او دلخور و رنجيده مي شدي؟
مرد گفت: “مسلم است که هرگز دلخور نمي شدم . آدم از بيمار بودن کسي دلخور نمي شود.”
سقراط پرسيد: به جاي دلخوري چه احساسي مي يافتي و چه مي کردي؟
مرد جواب داد: احساس دلسوزي و شفقت و سعي مي کردم طبيب يا دارويي به او برسانم.
سقراط گفت: همه اين کارها را به خاطر آن مي کردي که او را بيمار مي دانستي آيا انسان تنها جسمش بيمارمي شود؟ و آيا کسي که رفتارش نا درست است روانش بيمار نيست؟ اگر کسي فکر و روانش سالم باشد هرگز رفتار بدي از او ديده نمي شود؟ بيماري فکري و روان نامش غفلت است و بايد به جاي دلخوري و رنجش نسبت به کسي که بدي مي کند و غافل است دل سوزاند و کمک کرد و به او طبيب روح و داروي جان رساند.
پس از دست هيچ کس دلخور مشو و کينه به دل مگير و آرامش خود را هرگز از دست مده و بدان که هروقت کسي بدي مي کند، در آن لحظه بيماراست.

حال دنیا را چو پرسیدم، من از فرزانه ای

گفت یا باد است، یا خواب است یا افسانه ای

گفتم آنها را چه می گویی، که دل بر او نهند

گفت یا مستند، یا کورند، یا دیوانه ای

گفتم از احوال عمرم گو که بازم، عمر چیست ؟

گفت یا برق است یا شمع است یا پروانه ای

یک شبی مجنون نمازش را شکست 

بی وضو در کوچه ی لیلا نشست

عشق،آن شب مست مستش کرده بود

فارغ از جام الستش کرده بود !

گفت یا رب!از چه خوارم کرده ای؟

بر صلیب عشق،دارم کرده ای؟

خسته ام زین عشق،دلخونم نکن

من که مجنونم،تو مجنونم نکن

مرد این بازیچه دیگر نیستم

این تو و لیلای تو...من نیستم !

گفت ای دیوانه ،لیلایت منم

در رگت پنهان وپیدایت منم

سالها با جور لیلا ساختی

من کنارت بودم و نشناختی

عشق لیلا در دلت انداختم

صد قمار عشق یکجا باختم

کردمت آواره صحرا نشد

گفتم عاقل می شوی اما نشد

سوختم در حسرت یا ربت

غیر لیلا بر نیامد از لبت

روز و شب او را صدا کردی ولی

دیدم امشب با منی گفتم بلی

مطمئن بودم به من سر می زنی

در حریم خانه ام درمی زنی

حال این لیلا که خوارت کرده بود

درس عشقش بیقرارت کرده بود

مرد راهش باش تا شاهت کنم

صد چو لیلا کشته در راهت کنم

با تشکر از فرستنده شعر :673****0917

1.از خداوند پرسید:اگر  سرنوشت ما از قبل نوشته شده است پس دیگر آرزو کردن چه معنایی دارد؟

خداوند خندید و گفت شاید در سرنوشتت نوشته باشم :هرچه آرزو کرد!!!

2.ایستاده بمیرید بهتر از این است که رو زانوانتان زندگی کنید.(کوروش کبیر)

3.آسایش آدمی در زندانی کردن زبان است.(پیامبر اکرم ص)

4.در شادی علت باشیم نه شریک ،و در غم شریک باشیم نه علت!!!(زرتشت بزرگ)

5.کرم و بخشش قبل از خواهش است.(امام حسن ع)

6.دست مرا از تابوت بیرون بگذارید تا مردم گیتی بدانند با آن همه رنج و ملالت از دنیا چیزی با خود نبردم!!!(اسکندر مقدونی)

7.نشاطی که در نتیجه غم دیگران حاصل شود گناه است.(برتولت برشت)

8.مهم نیست دریا باشی یا یه گودال آب ،زلال که باشی آسمان در توست!!!

9.شگفتا که از مرگ میهراسیم ،اما آرزوی خفتن و رویاهای زیبا را داریم!!!(جبران خلیل جبران)

10.مغرور نشویم،برگ وقتی میریزد که فکر میکند طلاست!!!